دلت را لازم دارم...!

از شعبده باز هم کاری ساخته نیست

گیرم طناب بکشد از دل من تا دل تو

گیرم با دستهایی به پهلو باز

که معلوم نیست برای حفظ تعادل است

یا برای بغل کردن تو

تمام طناب را راه بروم و نیفتم

گیرم گرم بنوشی ام

گرم بپوشی ام

گرم ببوسی ام

گرم تر...

یا گیرم این لبخند گرمت

سوژه ی معروف ترین نقاش قرن بعد شود

با این ها

چیزی از قد تنهایی های من

آب نمی رود

و هنوز شب ها روی شعرها

از این پهلو به آن پهلو...

برای دوست داشتنت

لبخندهایت را نه

دلت را لازم دارم...!

دارکوب

درخت هم که باشی

من

دارکوبی می شوم که هفتاد و سه بار در دقیقه

تو را می بوسد . . .

خسته ام

از پرسه های های گاه و بیگاه در خیابان های شلوغ خیال با تو خسته ام

احتیاج دارم به استراحتی کوتاه

اگر هجوم رویای تو دست از سرم بردارد

زندان دل

در زندان دل محبوسم


به جرم عاشقی،


در انتظار رهایی از این بند


به امید وصال تو

به یادت و با یادت

به یادت و با یادت .....