درد های زیبا

نوشته هایم را می خوانید...

ومی گویید چه زیبا..!!

راستی..دردهای آدمها ..

زیبایی دارد؟  

رمز آرامش

رمز آرامش این است

منتظر کسی نباشی که منتظرت نمی ماند

دیشب

دیشــب به یاد تــو تنــــها گریـستــــم                  مستــانه گریـــه کردم و دریـــا گریستم

طوفان غم چو داد گلستان دل به بــاد                 بر حــــــــال زار پـــرپــــر گلــــها گریستم

من بـودم و خیـال تـــو در نیمـه شــــب                بر بخت خویش و این دل شیدا گریستم

بیخود شـدم ز گریه و رفتم به اشتیاق                ســودای دل نمــــودم و آنجـــــا گریستم  

در جســتــجوی او مــن آواره ابـــــــروار                بر کـوه و دشت و دامن و صحـرا گریستم 

هر چـند نکته سنـج سخن آورم ولیــک                 شــب در خیال لعـــــل شکر خا گریستم 

گریه هم ارامم نکرد

گریه کردم گریه هم این بار آرامــم نکرد 

هرچه کردم هرچه آه انگـار آرامــم نکرد 

روستا از چشم من افتاد دیگر مثل قـبل 

گرمــی آغـــوش شالـــیزار آرامــم نکرد 

بی تو خشکیدندپاهایم کسی راهم نبرد 

درد دل با ســــایه و دیـــــوار آرامــم نکرد 

خواسـتم دیگر فراموشــت کنم اما نشد 

خواستــم اما نشد این کــار آرامــم نکرد 

سوختــم آنگــونه درتب آه از مادر بــپرس 

دستـــمال تــب بر نمــــدار آرامـــم نـکرد 

ذوق شعرم را کجا بردی که بعد از رفتنت 

عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

 نده یاد نجمه زارع

ز

اندیشه من

به تـــو می اندیشــــم 

به تـــو و تنـــدی طـــوفان نگاهـــت بر من 

به خــود و عشـــق عمیـــقت بر تن 

به تـــووخاطـــــره ها  

که چرا هیــچ زمانی من وتو ما نشـــدیم 

جام قلبم که به دست تو شکست  

من چرا باز تو را بخشیدم؟ 

به تـــو می اندیشــــم  

به تو کــه غرق در افـــکار خودی 

من در اندیشــــه ی افـــــکار تـــوام 

قانعـــم بر نگه کـــوته تو 

هر زمان در پی دیدار توام 

چند روزیست...

           چنــــد روزیســت که از دورو بــرم مـی ترســـم             بیشــتر از همه از پشـت ســرم می ترســـم 

            مـن از ایــن  درد که در دام توام باکــم نیســـت              از هوایــی کـه بخواهــم  پــپـرم می ترســـم 

           دردم از زخــم تبــر نیســت که بر جانــم افـــتاد                از عــلف ها کـه شــده تا کـــمرم می ترســم 

           دوش مـی گــفت که فـردا بدهــم کــام تــــو را                بعــد از آن کـام چــه آید به ســرم می ترسـم 

          رسم شهر است که عاشق نشود هیچ کسی               دردم عشـق اسـت ولی از دگران می ترســم 

           غربـت و بی کســی و در به دری آســان است              از همــانی که نیامــد به ســــرم می ترســـم 

اولین بار

این اولین بار نیــــــست که  گـــــــــریه می کنــم  امـــــــا..

 ایــــــن اولیـــــن بار اســـت که گــــــــــریه آرامــــم نمی کــــــند

می روم بخوابـــــــم کســــــی چـــه می داند شـــــاید

فردا دردنیــــــای بهتـــــــــری چشـــــــم گشـــــــــودم...

تجربه

زندگی به من آموخت که

آدم ها نه دروغ می گویند نه زیر حرفشان می زنند

اگر صرفا چیزی می گویند

احساسشان در همان لحظه است نباید روش حساب کرد.

معنای عاشق

عاشق را که بر عکس کنی می شود "قشاع"

دهخدا را می شناسی؟

لغت نامه اش را که باز کردم نوشته بود

"  قشاع " : دردی که آدم را از درمان مایوس می کند.

نپرسیدی

و تو هیچگاه نپرسیدی

تکرار غریبانه ی روزهایت چگونه گذشت ...!

و چه خوب که نپرسیدی.

چرا که هر روز بدتر از دیروزو امروز بهتر از فرداست...

و از این پس روزها سهم من سکوتی جانگاه 

و سهم آینده ام در ابهامی ملال آور پیداست...