منتظرش نمان...!!

در یک روز خران پاییزی پرستویی را درحال مهاجرت دیدم،

به او گفتم: چون ب دیار یارم میروی ب اوبگو"دوستش دارم"و منتظرش می مانم،

بهار سال بعد پرستو نفس نفس زنان آمد و گفت:

"دوستش بدار" ولی منتظرش نمان...!!

عجب کاری به دستم داد دل

من که گفتم این بهار افسردنی است

من که گفتم این پرستو مردنی است

من که گفتم ای دل بی بند و بار

عشق یعنی رنج ، یعنی انتظار

آه عجب کاری به دستم داد دل

هم شکست و هم شکستم داد دل . . .