مرا دیــــــوانه نامیدند...

مرا دیــــــوانه نامیدند...

به جرم دلدادگی هایم،

به حکم سادگی هایم،

مرا نشان یکدیگر دادند و خندیدند!!!

مرا بیمار دانستند...

برای صداقت در حمایت هایم،

نجابت در رفاقت هایم،

نسخه تزویر را برایم تجویز کردن

صاف و یکرنگ

بیشمارند آنهایی که نامشان آدم است

ادعایشان آدمیت

کلامشان انسانیت

رفتارشان صمیمیت...
 
حال...

من دنبال یکی میگردم که

نه آدم باشد...

نه انسان...

نه دوست و رفیق صمیمی

تنها صاف باشد و صادق

پشت سایه اش خنجری نباشد برای دریدن...

هیچ نگوید...

فقط همان باشد که سایه اش میگوید

صاف و یکرنگ...

.

سه چیز

سه چیز تو زندگی ممکن نیست از بین بره… 

صلح ودوستی.. 

امیدواری.. 

صداقت… 

رسم جالب

چه رسم جالبی است،

محبتت را میگذارند پای احتیاجت،

صداقتت را میگذارند پای سادگیت،

سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،

نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت،

و وفاداریت را پای بی کسیت،

و آنقدر تکرار میکنند که خودت

باورت میشود که تنهایی و بی کس و محتاج....!!!