تقدیر

آرزو نزدیک بود،

پُرِ از زیبایی ،

آنقدر ما نرسیدیم انگار . . .

لای صد حادثه پیچید و نهایت شد " دیر ".

من و تو، ما نشدیم و نرسیدم و نشد ، دیده به هم بسپاریم،

" تَق " آن آرزو لرزید و درآمد،

                                          تا قیامت . . .  " تقدیر"

پویا جمشیدی