ﺁﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻫﺎ ﺑﯿﺮﻧﮓ

ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ

ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺳﻬﺮﺍﺏ

ﺁﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

من...

من نه عاشق بودم ونه محتاج نگاهی که بلغزد بر من

من خودم بودم و یک حس غریب که به صد عشق و هوس می ارزید

من خودم بودم و دستی که صداقت می کاشت گرچه در حسرت گندم پوسید

من خودم بودم و هر پنجره ای که به سرسبزترین نقطه بودن وا بود

و خدا می داندبی کسی از ته دلبستگیم پیدا بود

من نه عاشق بودم و نه دلداده به گیسوی بلند و نه آلوده به افکار پلید

من به دنبال نگاهی بودم که مرا از پس دیوانگیم می فهمید