ورق زمان

در هر ورق زمان نوشته ام :

به یادت میمانم حتی اگر هزار صفحه از تو دور باشم !

ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ

ﻣﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺁﺩﻡ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻡ !

ﺯﻧﺪﮔﯽ من ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺳﺖ،

ﻣﺜﻞ ِ ﺧﻨﺪﺍﻧﺪﻥ ِ ﺗﻮ ...

بوسه

بیا قسمت کنیم بوسه را

تو لبهایت را بیاور

من جانم را

قول می دهم کسی مدیون نشود . . .

لبخند

تو من را بهتر می شناسی

وقتی لبخند می زنم

یعنی دریاچه ای آرام در صبح ام

یعنـــــی

آنقدر دوستت دارم

که هیچ سنگریزه ای

خوشبختی ام را به هم نمی زند !

قاصدک!

قاصدک!

شعر مرا از بر کن،

برو آن گوشه باغ،

سمت آن نرگس مست،

و بخوان در گوشش: و بگو باور کن، یک نفر یاد تو را دمی از دل نبرد!

پس بیا...

فکر را نو بکنیم...

عشق را سر بکشیم...

زندگی، میگذرد...

حزب ِ باد

من حزب ِ بادم،

ازهمان سمت

که به زلف های تو می وزد.

عشق مجازی

دل است دیگر...
.
.
.
.
.
.
گاهی عاشق کسی میشود که نباید میشد

عاشق کسی میشود که زبانش راهم نمیداند

گاهی عاشق عکسی که چشم دیده است میشود

گاهی یک عشق مجازی دروازه هایش رابرای ورود دیگران میبندد

زیباتر

وقتی گریه میکنی زیباتر میشوی اما تو بخند

من به همان زیبا که “تر” نیست عاشقم !

دلبسته تر می شوم

“تو” تکرار نمی شوی ،

این منم که دلبسته تر می شوم !

دوست داشتنت

دوست داشتنت،

اندازه ندارد!

پایان ندارد!

گویی بایستی بر ساحل اقیانوس و

موج های کوچک و بزرگ مکرر را

بی انتها، بشماری...

"سید علی صالحی"