من اعتراف می کنم پایان هر بیت که تو را تمام کرده ام آنجا هزار قافیه تو را سروده ام آنجا من از نبرد با فراموشی ات شکست خورده ام من اعتراف می کنم هر فصل را که به نام تو آغاز کرده ام با شبنم وجود تو به پایان رسیده است من اعتراف می کنم از ریشه ی تو جان گرفته است ساقه های خشک من من اعتراف می کنم تعبیر خواب های مرا تو شیرین کرده ای با مهربانی چشمانت........
صافی آب مرا یاد تو انداخت رفیق
تو دلت سبز ، لبت سرخ ، چراغت روشن
چرخ روزیت همیشه چرخان ، نفست داغ ، تنت گرم ، دعایت با من
روزهایت پی هم خوش باشد
به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم
یا اگر شادی زیبای تو را به غم غربت چشمان خودم می بندم
من صبورم اما...
چقدر با همه ی عاشقیم محزونم!
و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ
مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم..
من صبورم اما...
بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم
بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب
و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند...می ترسم
من صبورم اما...
آه...این بغض گران صبر چه می داند چیست!!!!
هر شب می نشینم پای حساب و کتابم
چند بار گفته ای دوستم داری
چند بار دوستم داشته ای
...
چند بار بارانی شده ای برای من
چند بار باریده ای
چند بار عارف شدی..عاشق شدی..شاعر شدی..
چند بار برای نبودنم مردی و زنده شدی.
چند بار از آمدنم ناامید شدی
چند بار از رفتنم شکستی
چند بار از دیدنم دوباره بهاری شدی
هر جور حساب می کنم می بینم هنوز هم من بیشتر دوستت دارم
می بینم هنوز هم لحظه های بی تو کشنده است
می بینم صبورانه تحمل می کنم بودن و نبودن هایت را...
می بینم هر شب خواب من از خیال تو در بدر می شود
هر شب دلم برای لیلی می سوزد
هر شب خیسی پنجره ها داغی گونه هایم را به تن می کشد..
هر جوری حساب می کنم می بینم حساب و کتابمان یکی نمی شود
من و کتابم اینجا منتظر...
بیا کمی عاشقی کن...عارفی کن
بیا و دلت را با دل ما یکی کن
بیا حسابت را تسویه کن
که معلوم نیست برای حفظ تعادل است
یا برای بغل کردن تو
تمام طناب را راه بروم و نیفتم
گیرم گرم بنوشی ام
گرم بپوشی ام
گرم ببوسی ام
گرم تر...
یا گیرم این لبخند گرمت
سوژه ی معروف ترین نقاش قرن بعد شود
با این ها
چیزی از قد تنهایی های من
آب نمی رود
و هنوز شب ها روی شعرها
از این پهلو به آن پهلو...
برای دوست داشتنت
لبخندهایت را نه
دلت را لازم دارم...!
یک پنجره برای دیدن
یک پنجره برای شنیــــــــــــــــــدن
یک پنجره که مثل حلقه ی چاهــــــــــــــــــــــــی
در انتهای خود به قلب زمین می رســـــــــــــــــــــــــــــــــــــد
و باز می شود به سوی وسعت این مهربانی مکرر آبی رنـــــــــــــــــــــــگ
یک پنجره که دست های کوچک تنهایــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــی را
از بخشش شبانه ی عطر ستاره های کریــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
سرشار می کنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
و می شود از آنجـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا
خورشید را به غربت گل های شمعدانی مهمان کــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد
یک پنجره برای من کافیســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
*ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*ـ*ـ*ـ*ـــــــــــــ*ـ*ـ*ـ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ــــــــــــــــــــــــــــ*ـــ ـــــ ــــــ ـــــ ــــــــ ــــ ـــــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــــــ *ــــــ ـــــ ــــ ـــــ ــــ ـــ*ــــــــــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــــــ*ــــ ـــ ــــ ــــ ـــ*ـــــــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــــ*ــ ـــ ـــ ـ*ــــــــــــــــــــــــ*
*ـــــــــــــــــــ*ـ ـ*ــــــــــــــــــــ*
*ــــــــــــــ*ــــــــــــــ*
*ــــــــــــــــ*
*ــــــ*
*