من اعتراف می کنم

من اعتراف می کنم

پایان هر بیت که تو را تمام کرده ام

آنجا هزار قافیه تو را سروده ام

آنجا من از نبرد با فراموشی ات

شکست خورده ام

من اعتراف می کنم

هر فصل را که به نام تو آغاز کرده ام

با شبنم وجود تو به پایان رسیده است

من اعتراف می کنم

از ریشه ی تو جان گرفته است ساقه های خشک من

من اعتراف می کنم

تعبیر خواب های مرا تو شیرین کرده ای

با مهربانی چشمانت........

غزل های کوتاه

شب دلواپسی ها هرقدر بی ماه تر بهتر

که شاعر در شب موهای تو گمراه تر بهتر

برای شانه های شهر متروکی شبیه من

تکانهای گسل یکدفعه و ناگاه تر بهتر

چه فرقی می کند من چند سر قلیان عوض کردم ؟

برای قهوه چی ها مرد خاطر خواه تر بهتر

ندانستی که روی بیت بیتش وزن کم کردم

نوشتی شعرهایت شادتر کم آه تر بهتر

نه اینکه قافیه کم بود نه ! در فصل تابستان

غزل هم مثل دامن هرقدر کوتاه تر بهتر 

حامد عسکری

زندگی

زندگی شبیه شعریست

قافیه هایش با من ، 

 ” تو ” فقط همیشه ردیف باش !