اینجا جای عجیبی ستــ

اینجا جای عجیبی ستــ

هر روزم به روزمرگی بر پشت این میز های کوچک می گذرد

آنقدر آنها را کوچک ساخته اند که

زانوهایم به زانوهایت می چسبد

اما آن کافه چی نمی داند که

هر چند میزهایش کوچک باشد و تو به من نزدیک تر

دل ها که دور باشد

حتی اگر هم نفسش باشی و هم نفست نباشد

باز هم غریبه ای

 حتی در این نزدیکــــی

گم شده ام

"تو" در اینجا چقدر زیاد است

و

"من" در اینجا مثل غریبه ای بی یاور

میان همهمه های سفر گم شده ام...

باتو هستم ای غریبه

باتو هستم ای غریبه،

آشنایم میشوی؟

آشنای گریه های بی ریایم میشوی؟

من تمام درد باران را خودم فهمیده ام ...

مثل باران آشنای بی صدایم میشوی؟

روزگار،

این روزگار بی خدا تا زنده است

ای غریب آشنا،

آشنایی با خدایم میشوی؟

من که شاعر نیستم

شکل غزل را میکشم

رنگ سبز دلنشین صفحه هایم میشوی؟

ای غریبه با شکوه و دلخوشی

همسرای خنده های باصفایم میشوی؟

بوی غربت میدهد این لحظه های بی کسی

با تو هستم ای غریبه آشنایم میشوی؟؟؟؟

هیاهوی آدمها

دوس دارم ببرمت یه جای شلوغ ,

خیلی شلوغ ,

وایستم اون وسط نگات کنم!

بگم اینارو میبینی؟

بگی آره!

بگم تو هیاهوی همه این آدما ,

بازم من چشمام فقط دنبال تو میگرده ,

دلم برای تو تنگ میشه... ♥♥

صداهاشونو می شنوی؟

بگی آره!

بگم تو اوج همین صداها دلم دنبال صدای تو میگرده... ♥♥

بگم حالا چشماتو ببند ,

بگو چه حسی داری!

بگی انگار گم شدم بین یه عالمه غریبه ,

بگم اگه نباشی گم میشم بین یه دنیا غریبه ..... ♥♥

یک غریبه

یک غریبه می خواهم

بیاید

بنشیند،

فقط سکوت کند ...

و من...

هی حرف بزنم ،

بزنم و بزنم و ...

تا کمی آرام شود

این همه بار

بعد ...

بلند شود

برود

انگار نه انگار ....