… فکــرش را بکن!

گیسوانت زیر باران، عطــر گندم‌زار… فکــرش را بکن!
با تو آدم مست باشد، تا سحر بیدار… فکرش را بکن!

در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعـد از سال‌ها
بوسه و گریه، شکوه لحظه‌ی دیدار… فکرش را بکن!

سایه‌ها در هم گــره، نور ملایـــم، استکان مشترک
خنده خنده پر شود خالی شود هربار… فکرش را بکن!

ابـــر باشم تا کـــه ماه نقـــره‌ای را در تنــم پنهــان کنم
دوست دارد دورِ هر گنجی بچرخد مار… فکرش را بکن!

خانه‌ی خشتی، قدیمی، قل قل قلیان، گرامافون، قمر
تکیـه بر پشتــی زده یار و صدای تار… فکرش را بکن!

از سمــاور دست‌هایت چای و از ایوان لبانت قند را…
بعد هم سیگار و هی سیگار و هی سیگار… فکرش را بکن!

اضطراب زنگ، رفتم وا کنم در را، کـــه پرتم می‌کنند
سایه‌ها در تونلی باریک و سرد و تار… فکرش را بکن!

ناگهان دیوانه‌خانه… ــ وَ پرستاری که شکل تو نبود
قرص‌ها گفتند: دست از خاطرش بردار! فکرش را نکن!

غلامرضا سلیمانی

ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﻧﺎﻣـــﺮﺩاست ...

ﻗﺎﯾﻘــــﯽ ﺧﻮﺍﻫــــــﻢ ﺳﺎﺧـــــﺖ !!!
ﺑﺎ ﮐﺪﻭﻡ ﻋﻤﺮِ ﺩﺭﺍﺯ؟؟؟
ﻧﻮﺡ ﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘــــﯽ ﺳﺎﺧﺖ، ﻋﻤـــــﺮِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ
 ﺑﺎ ﺗﺒــــــﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺒــــﺶ،
 ﺑـــــﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﯿــــــﺎﻥ ﻃـــــــﻮﻝ ﮐﺸﯿـــــــﺪ
 ﻋﺎﻗﺒـــــــﺖ ﺍﻣـــــــﺎ ﺳﺎﺧــــــﺖ
ﭘﺲ ﺑــــــﮕﻮ ﺍﯼ ﺳﻬــــــﺮﺍﺏ
 ﺷﻌﺮ ﻧــــــﻮ ﺧﻮﺍﻫــــــﻢ ﺳﺎﺧﺖ
ﺑﯿﺨﯿـــــــﺎﻝ ﻗﺎﯾــــــﻖ
 ﯾﺎ ﮐِـــــﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘـــــﯽ ﺗﻮ
 ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴــــــﺖ ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ؟
ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﯾﻌﻨـــــــﯽ ﭼـــــﻪ؟؟؟
 ﺑﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺑﺎﺷـــــﯽ ... ﺯﻧﺪﮔــــــﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؟ !
 ﻭﺭﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻌــــــﺮﻭ ﺳﺨـــــﻦ
 ﯾﮏ ﺧﯿــــــﺎﻝ ﭘـــــﻮﭺ ﺍﺳﺖ
ﭘﺲ ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿﮕﻔﺘـــــﯽ ...
 ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴــــــﺖ، ﺣﺴـــــﺮﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺭﺩ
ﺟﻤــــــﻠﻪ ﺯﯾﺒـــــﺎ ﻣﯿﺸﺪ
ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺸــــــﻢ ﺳﻬــــــﺮﺍﺏ ...
 ﮐِـــــﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺷﻌــــﺮﺕ
ﻧﮑﺘـــــﻪ ﺍﯼ ﺁﻭﺭﺩﻡ
ﺍﻧﺘﻘـــــﺎﺩﯼ ﮐﺮﺩﻡ
 ﺑﺨـــــﺪﺍ ﺩﻟــــــﮕﯿﺮﻡ
ﺍﺯ ﺗﻤـــــﺎﻡ ﺩﻧﯿـــــﺎ
ﺍﺯ ﺧﯿـــــــﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﯾـــــــﺎ
ﺑﺨــــــﺪﺍ ﺩﻟـــــــﮕﯿﺮﻡ
ﺑﺨـــــﺪﺍ ﻣﻦ ﺳﯿـــــﺮﻡ
 ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧـــــﯽ ﭘﯿـــــﺮﻡ
ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺭﻭﯾــــــﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﭘــــﺮﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ

ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﻧﺎﻣـــﺮﺩاست

چشم بستم که شدم غرق خیالی الکی

چشم بستم که شدم غرق خیالی الکی
قصه ی عاشقی و شوق وصالی الکی

فرض کردم که تو هم عاشق چشمم شدی و...

همه ی دلخوشیم فرض محالی الکی

پر کشیدیم چه نقاشی زیبایی شد

آسمانی الکی با پر و بالی الکی

"درس خواندی؟ چه خبر؟ حال شما؟ خوبی که؟"

عشق پنهانی من پشت سؤالی الکی !

"روز هجران و شب فرقت یار آخر شد"

ما رسیدیم به هم آخر فالی الکی....!

"مجید ترک آبادی"

سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

استاد شهریار وقتی معشوقه اش رو 

روز سیزده به در با همسر وبچه به بغل می بینه... :

سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود می‌گذرم