ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﻧﺎﻣـــﺮﺩاست ...

ﻗﺎﯾﻘــــﯽ ﺧﻮﺍﻫــــــﻢ ﺳﺎﺧـــــﺖ !!!
ﺑﺎ ﮐﺪﻭﻡ ﻋﻤﺮِ ﺩﺭﺍﺯ؟؟؟
ﻧﻮﺡ ﺍﮔﺮ ﮐﺸﺘــــﯽ ﺳﺎﺧﺖ، ﻋﻤـــــﺮِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ
 ﺑﺎ ﺗﺒــــــﺮ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺒــــﺶ،
 ﺑـــــﺮ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﯿــــــﺎﻥ ﻃـــــــﻮﻝ ﮐﺸﯿـــــــﺪ
 ﻋﺎﻗﺒـــــــﺖ ﺍﻣـــــــﺎ ﺳﺎﺧــــــﺖ
ﭘﺲ ﺑــــــﮕﻮ ﺍﯼ ﺳﻬــــــﺮﺍﺏ
 ﺷﻌﺮ ﻧــــــﻮ ﺧﻮﺍﻫــــــﻢ ﺳﺎﺧﺖ
ﺑﯿﺨﯿـــــــﺎﻝ ﻗﺎﯾــــــﻖ
 ﯾﺎ ﮐِـــــﻪ ﻣﯿﮕﻔﺘـــــﯽ ﺗﻮ
 ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴــــــﺖ ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ؟
ﺍﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﯾﻌﻨـــــــﯽ ﭼـــــﻪ؟؟؟
 ﺑﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺑﺎﺷـــــﯽ ... ﺯﻧﺪﮔــــــﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ؟ !
 ﻭﺭﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻌــــــﺮﻭ ﺳﺨـــــﻦ
 ﯾﮏ ﺧﯿــــــﺎﻝ ﭘـــــﻮﭺ ﺍﺳﺖ
ﭘﺲ ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿﮕﻔﺘـــــﯽ ...
 ﺗﺎ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴــــــﺖ، ﺣﺴـــــﺮﺗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺭﺩ
ﺟﻤــــــﻠﻪ ﺯﯾﺒـــــﺎ ﻣﯿﺸﺪ
ﺗﻮ ﺑﺒﺨﺸــــــﻢ ﺳﻬــــــﺮﺍﺏ ...
 ﮐِـــــﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺷﻌــــﺮﺕ
ﻧﮑﺘـــــﻪ ﺍﯼ ﺁﻭﺭﺩﻡ
ﺍﻧﺘﻘـــــﺎﺩﯼ ﮐﺮﺩﻡ
 ﺑﺨـــــﺪﺍ ﺩﻟــــــﮕﯿﺮﻡ
ﺍﺯ ﺗﻤـــــﺎﻡ ﺩﻧﯿـــــﺎ
ﺍﺯ ﺧﯿـــــــﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﯾـــــــﺎ
ﺑﺨــــــﺪﺍ ﺩﻟـــــــﮕﯿﺮﻡ
ﺑﺨـــــﺪﺍ ﻣﻦ ﺳﯿـــــﺮﻡ
 ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧـــــﯽ ﭘﯿـــــﺮﻡ
ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﺭﻭﯾــــــﺎ ﻧﯿﺴﺖ
ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﭘــــﺮﺩﺭﺩ ﺍﺳﺖ

ﺯﻧﺪﮔـــــﯽ ﻧﺎﻣـــﺮﺩاست

ﺁﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻫﺎ ﺑﯿﺮﻧﮓ

ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻫﺎ ﭘﯿﺪﺍﺳﺖ

ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺳﻬﺮﺍﺏ

ﺁﺩﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

گل

گلی از شاخه اگر می چینیم

برگ برگش نکنیم

و به بادش ندهیم

لا اقل لای کتاب دلمان بگذاریم

هی بخوانیم و ببوسیم و معطر بشویم

شایداز باغچه کوچک اندیشه مان گل روید

سهراب سپهری

ای سهراب

ای ی ی سهراب !

خانه باشد طلبت...

دل من سخت گرفته است 

تو بگو ... شانه ی دوست کجاست ...

به سراغ من اگر می آیی

به سراغ من اگر می آیی ، تند و آهسته چه فرقی دارد ؟

تو به هر جور دلت خواست بیا !

مثل سهراب دگر جنس تنهایی من چینی نیست که ترک بردارد

مثل آهن شده در تنهایی چینی نازک تنهایی من …