هجوم دردها

خسته گشتی از هجوم درد ها
خسته از بی دردی دلسرد ها

از سر آشوب ها ی روزگار

بر گل جانت نشسته گرد ها

بال گنجشک نگاهت را درید

زخم تیر ترکش نامرد ها

شد پریشان خاطرات زین های های و هوی

خلوتی جستی میان فرد ها

چشم بستی نا امید و دردناک

تا نبیند بیش ، رنگ زرد ها

پر کشیدی از میان این حصار

تا به فردوس برین و ورد ها

ما به جا ماندیم و حسرت های ما

می کشاند تا کجامان دردها

شاعر:؟