هجوم دردها

خسته گشتی از هجوم درد ها
خسته از بی دردی دلسرد ها

از سر آشوب ها ی روزگار

بر گل جانت نشسته گرد ها

بال گنجشک نگاهت را درید

زخم تیر ترکش نامرد ها

شد پریشان خاطرات زین های های و هوی

خلوتی جستی میان فرد ها

چشم بستی نا امید و دردناک

تا نبیند بیش ، رنگ زرد ها

پر کشیدی از میان این حصار

تا به فردوس برین و ورد ها

ما به جا ماندیم و حسرت های ما

می کشاند تا کجامان دردها

شاعر:؟

مــی گــویــنــد :

مــی گــویــنــد :
” خــوش بــه حــالــت !
از وقــتــی کــه رفــتــه حــتــی خـــم بــه ابــرو نــیــاوردی … ! ”
نــمـی دانــنــد
بــعــضــی دردهــآ
کــمــر خــم مــی کــنــنــد ، نــه ابـــرو !

همدردها

"دردها" فراموش می شوند...

ولی "همدردها" هرگز...

من بودن آن هایی را می خواهم که 

حتی "یادشان" زندگیم را زیباتر می کند.

دردها

من که به هیچ دردی نمیخورم …


این دردها هستند که چپ و راست به من میخورند …