نیستی . . . !

بی خبر می آیی


صدایم میکنی


تا چشم باز میکنم


باز نیستی . . . !

عادت من

این عادت هر روزه ی من است ؛

که گاهی

بی هوا،

بی خبر،

به جایی خیره می شوم ..

کم کم غرق در فکر تو می شوم

انقدر غرق که عاقبت ،

چند قطره اشک دل تنگی

می آید می نشیند روی گونه هایم ..

بعد یواشکی آن ها را پاک می کنم ؛

دست آخر هم بلند می شوم و

خودم را با هزار فکر و کار دیگر مشغول می کنم ..

تا شاید دوباره به یادت نیفتم ...