سکوت مطلق

من سکوت خویش را گم کرده ام .

لاجرم در این هیاهو گم شدم .

من که خود افسانه می پرداختم ؛

عاقبت افسانه ی مردم شدم !

در پناهت برگ و بار من شکفت ؛

تو مرا بردی به شهر یادها ؛

من ندیدم خوشتر از جادوی تو ؛

ای سکوت ای مادر فریادها !

گم شدم در این هیاهو گم شدم ؛

تو کجایی تا بگیری داد من ؟

گر سکوت خویش را می داشتم ؛

زندگی پر بود از فریاد من !