مخاطب خاص

مخاطب خاص که داشته باشی، دیگر فرقی ندارد چه می نویسی.

قلم را به دست می گیری

کافی است تصورش کنی ...

کافی است خاطراتش را ورق بزنی ...

کافی است گرمای دستانش را به خاطر آوری ...

حتی اگر خنده اش هم در ذهنت مرور شود ، کافی است.

بعد شروع به نوشتن میکنی.

می نویسی ...

آنقدر می نویسی تا به آرامش برسی.

و وقتی برمی گردی و به نوشته هایت نگاه می کنی،

می بینی تمامشان ،

آغشته به حس لطیف با "او" بودن است ...

خاطرات تو

به یاد آن آسمانی که

دریچه های عشق و محبت را به روی من گشود

به یاد بهترین روزها

روزهای به یاد ماندنی ...

خاطراتت همیشه شیرینه آسمانم

گول خوردم

فردا و دیروز با هم دست به یکی کردند....

دیروز با خاطراتش مرا فریب داد

و فردا با وعدهایش خامم کردم!

وقتی چشم گشودم

امروز هم گذشته بود!