خوابِ کیش را در آغوشِ مات رفتن..

خوابِ کیش را
در آغوشِ مات رفتن..
فرار پشتِ پیاده نظامِ رؤیاها.. و
انزوا در قلـــــــعۀ تنهایی ...

حالِ شاهِ شطرنجی را دارم که
وزیرش، استیضـاح شده است
از تمامِ پیاده نظامش بوی کودتا می آید و
هیچ رؤیایی
دلِ زدن به قلبِ لشکرِ کابوس را ندارد..

تکلیف این جنگ
قبل از تمامِ قاعده ها، روشن است..
خودم را حبس می کنم در قلعه ای که
بین کیش های تو، فرقی برای مات نمیگذارد...

وقتی داشته و نداشته ام
یک قلعه به وسعتِ تنهایی باشد
همیشه محاصره ام میانِ کابوس هایی که
با شبیخــون های تو، توفیری ندارند ...

من
به دموکراسیِ هیچ سیاه سفیدی
به اندازۀ عمقِ استبدادِ تو باور ندارم...

حمیدرضا هندی