ساده بودیم و سخت بر ما رفت

ساده بودیم و سخت بر ما رفت
خوب بودیم و زندگی بد شد

آنکه باید به دادمان برسد
آمد و از کنارمان رد شد

هیچ کس واقعا ً نمی داند
آخر داستان چه خواهد شد!

سیدمهدی موسوی

ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ

ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ , ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﯿﻎ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻢ ..

ﺑﮕﻔﺘﻢ :

ﺧﺎﻟﻘﺎ , ﻳﺎﺭﺏ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ؟

ﮐﺠﺎﺋﯽ ﺗﻮ؟ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ؟ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﻮ ﺍﺯﻗﻠﺒﻢ؟

ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ؟ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﭼﻪ ﻣﯿﺠﻮﺋﯽ؟

ﺗﻮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ ...

ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﺯ ﻓﺮﻫﺎﺩﺵ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ ...

ﺳﭙﺮﺩﻯ ﺗﯿﻎ ﺑﺮ ﻇﺎﻟﻢ , ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ جفا ﮐﺮﺩﯼ ...

ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺕ , ﺗﻮ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﯼ ...

ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺩﻳﺮﻳﻨﻢ , ﺳﻮﺍ ﮐﺮﺩﻯ ...

ﺳﭙﺲ ﮔﻮﻳﯽ : ﻧﺸﻮ ﮐﺎﻓﺮ ... ؟

ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ ....؟؟

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮔﺮ ﻋﺰﯾﺰﺕ ﺭﺍ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﮔﯿﺮﺩ

ﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺍﯾﻮﺑﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺁﻥ

ﺟﺎﻭﯾﺪﺕ ﺳﺨﻦ ﺁﺭﯼ؟

ﺗﻮ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﻔﺖ .. ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﮔﻔﺖ؟؟

ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﺭﺍ ﻫﻮﺱ ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ

ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪﻭ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﭘﺎﯼ ﻣﯿﮑﻮﺑﻨﺪ

ﻭ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﻨﺪ ﻋﺠﺐ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﯼ

ﺧﺪﺍ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ... ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻯ

ﺧﻄﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺒﺨﺸﻢ ....

ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻯ

شاعر:؟؟

پ ن :اصل شعر و نمیدونم دقیقا چیه چون که قسمت پایانی رو تو هر سایت یا وبی که دیدم هرکس ی طور نوشته بود!!

سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

استاد شهریار وقتی معشوقه اش رو 

روز سیزده به در با همسر وبچه به بغل می بینه... :

سر و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و هنوز
من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانیست به پیرانه سرم

پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که در آمد پدرم

عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرم

سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم

تا به دیوار و درش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه‌ی معشوقه‌ی خود می‌گذرم

ﺷﺪﻩ ﻫﺮﮔﺰﺩﻟﺖﻣﺎﻝ ِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﺷﺪﻩ ﻫﺮﮔﺰ؟!!!
ﺩﻟﺖﻣﺎﻝ ِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ؟!!!
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﻧﮕﺎﻫﺖﺳﺨﺖ،،،
ﺩﻧﺒﺎﻝ ِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ...
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!؟

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ
ﺩﺭ ﯾﮏ ﮐﺎﻓﻪ ﯼِ ﺍﺑﺮﯼ،،،
ﺗﻪِﻓﻨﺠﺎﻥِ ﺗﻮ...
ﻓﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ،،،
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﺧﻮﺵ ﻭ ﺑﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ...
ﺑﺎﺳﺎﯾﻪ ﯼِ ﺩﯾﻮﺍﺭ؟!!!
بوقتیکهﺩﻟﺖ
ﺟﻮﯾﺎﯼِ ﺍﺣﻮﺍﻝِ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ،،،
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﺮﺩ...
ﺍﮔﺮﻫﺮﺑﺎﺭ،،،
ﮔﻮﺷـﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ،،،
ﻧﺼﯿﺒﺖﺑﻮﻕِ ﺍﺷﻐﺎﻝِ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ...
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﺣﻮﺍﺱِ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖﭘﺮﺕ...
ﺭﻭﯼ ِ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯼِ ﻣﻪ،،،
ﺳﮑﻮﺗﺖﺟﺎﺭﻭﺟﻨﺠﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ...

ﺷﺐِﺳﺮﺩِ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ،،، ﺗﻮ ﻫﻢ ﻟﺮﺯﯾﺪﻩ ﺍﯼ؟!!!
ﻫﺮﭼﻨﺪ،،،
ﺑﻪ ﺩﻭﺭِﮔﺮﺩﻧﺖ...
ﺷﺎﻝ ِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ،،،
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ؟!!!

ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻦ...
ﺑﺮﺍﯼِ ﻋﯿﺪﻫـﺎﯼِﺭﻓﺘﻪ،،،
ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ!!!
ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺖﮐﺎﺭﺕ ﭘﺴﺘﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ...
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ...!!!

ﺷﺒﯿـﻪ ﻣﺎﻫﯽِﻗﺮﻣﺰ،،،
ﺑﻪ ﺭﻭﯼِﺁﺏ ﻣﯽﻣﺎﻧﯽ...
ﮐﻪﺳﯿﻦ ﺍﺕ،،،
اولین ﺳﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ...

ﺷﻮﺩ هرﺧﻮﺷﻪ ﺍﺵ،،،
ﺭﻭﺯﯼﺷﺮﺍﺑﯽ ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎﻟﻪ...
ﺍﮔﺮﺑﻐﻀﺖلگدﻣﺎﻝ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ،،،
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ!!!

ﭼﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩﻋﺸﻘﯽ...
ﮐﻪﺣﺎﻓﻆﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼِﺁﻥ،،،
ﺍﻻﯾﺎﺍﯾﻬﺎ ﺍﻟﺤﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ...
ﮐﻪﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ!!!

ﺭﺳﯿﺪﻥ،،،
ﺳﻬﻢِﺳﯿﺐِﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ،
ﺍﮔﺮﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺍﺕ،،،
ﮐﺎﻝِﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺴﺖ...

شهر مرده ها

هر عابری در این شهر یک مرده عمودیست

این شهر تا بخواهید سنگ مزار دارد

سعید بیابانکی

مدّعی

تو مدّعی بودی درون را نیز می بینی
احساس را در هرکس و هرچیز می بینی!

شاید همان بودی که بایستی کنارم بود
اما دلِ دیوانه ات را ریز می بینی!

گفتم که ویران می کنم طهرانِ غمگین را
تا پایتخت تو شود تبریز، می بینی

با چنگ و دندان پای چشمان تو جنگیدم
افسوس! این سرباز را چنگیز می بینی

هر روز کندی از بهار زندگی برگی
تقویم عمرم پُر شد از پاییز، می بینی؟

در بازی ات نقش مترسک را به من دادی
افتاده ام در گوشه ی جالیز، می بینی؟

رفتی و بعد از رفتنِ تو تازه فهمیدم
هر دل که دستت بود دستاویز می بینی!

کاری ندارم؛ هرچه می خواهی بکن، امــّا-
روی سگم را روز رستاخیز می بینی ...

 

امید صباغ نو 

ساعت قرارمان

مقابل دریا که می رسم

فقط برای چشمهایت دعا می کنم 
اما تو هرگز مستجاب نمی شوی 
ببار ... 
ببار که باز باورت کنم 
ببار در همین کوچه پس کوچه های بارانی 
ببار در همین کوچه مهتاب 
راستی قرارمان "همان ساعت "
نمی دانم 
ساعت لجوجی که هیچ عقربه ای 
روی شانه هایش به خواب نمی رود 
یادت نرود 
تو ، همیشه فرصت کوتاه منی برای شعر 
تا می آیم زمزمه ات کنم 
زود تمام می شوی 
می دانم سالهاست 
ساعت قرارمان 
یک دقیقه به هیچ است 
و من همیشه فقط یک دقیقه
دیر می رسم ...